Utanma kavramını ben tekrardan Nil Karaibrahimgil'in şarkısıyla hatırladım. Ne kadar ilginç değil mi?
Aslında unuttum çünkü sık kullanılan birşey değil artık. Tıpkı buharlı bir tren gibi. Yani tren deyince aklıma artık kömür, odun vb yakıcı ve yanıcı maddelerin gelmemesi gibi artık utanma da gelmiyor.
Düşündüm yazıyı kararlamadan önce. Acaba dedim sebebi her şeyin başı internet ve televizyon mu yoksa onu bilinçsizce izleyen ve halk mı?
Halk demişken tabi yöneticileri de var acaba onların yüzü kızarmaz bir dizi tavırlarından mı artık unutuldu bu kavram.
Hadi unutmuşken gelin hep birlikte çıkarı verelim artık bu kavramı sözlük, deyim vb daha bir çok lügatlık yerden.
EEEE tabi birde çıkarmamız yani utanma kavramını ilginç algılamamız bizim modernlik yada açık görüşlülük kavramını gösterir oldu.
Misal diyelim ki eskiden mayo giymek zordu. Utanılırdı yarı çıplak dolaşmaya bayanlar ve erkekler artık mayo giymeye utanmak bizim dar görüşümüzü gösterir oldu. Halbuki düşünce temel olarak kelime köküne bakıldığında utanmak ve modernizm malasef ki aynı kulvarda değil...
İşte karalatan şarkı...
0 yorum:
Yorum Gönder