Mini mini

Şimdi daha iyi anlıyorum uzakta olan insanların neden en küçük bir şeye duygusal veya daha sert bir tepki  verdiğini. Anlıyorum çünkü ilk defa ailemden ve yaşadığım ortamda, yakın arkadaşlarımda uzak ama çok uzak üstelik konaklamalı bir işte çalışıyorum. Aslına bakılırsa eğleniyorum. Kabul çok sıcak ama çocuk şarkıları ve gülüşmeleri beni gerçekten çok mutlu ediyor. Bazen offf dedirtiyor sonra duruyorum, bakınıyorum etrafıma direk kulağıma bir çocuğun sesi geliyor yüzüm en saçma haliyle direk "smile" pozisyonu alıyor.
Özlem var, duygusallık var ama neşeliyim de.
Ama kabul edeceğim bir gerçek var o da langırt oynamayı öğrendim. Her ne kadar sık sık yenilsem de artık oynamayı biliyorum en azından zevk alıyorum :)

"mini club ben Burak buyurun :)"